تعاریف مذاکره

تعاریف مذاکره

مذاکره تبادل ارتباط برای رسیدن به توافقی است وقتی که شما و طرف مقابل شما دارای منافعی هستید که بین شما مشترک است و در همان حال منافعی دارید که با یکدیگردر  تضاد است. (فیشرو یوری،۱۳۸۳، ۲۰)

مذاکره فرآیند تصمیم گیری توافقی بین افراد به هم وابسته و با ترجیحات متفاوت است. (رضائیان، ۱۳۸۲، ۸۹)

مذاکره فرآیندی است که دو یا چند نفر یا گروه دارای هدف های مشترک و متضاد،‌طرح های پیشنهادی خود را بیان می کنند و شرایط خاص خود را مورد بحث قرار می دهند تا احتمالاٌ به توافق برسند. (Hellriegel & etal, 1995, 446)

مذاکره: هنر رسیدن به تفاهم متقابل از طریق چانه زنی و بحث و استدلال بر سر مسائل اساسی است در حقیقت « فرآیند »‌ جریان و یا برنامه ای است که یک خرید و فروش را به نتیجه می رسان. (حسینی، ۱۳۸۳، ۲۹)

مذاکره:به معنی گفتگو، بحث یا چانه زنی جهت دستیابی به توافقی در معاملات بازرگانی می؛باشد (رستمی، ۱۳۸۲،  ۷۸)

مذاکره: نوعی از ابزار ارتباطی میان ۲ طرف برای نیل به توافق پیرامون نیازها و نظرات متفاوت است. (رستمی، ۱۳۸۲، ۷۸)

مذاکره: ضرورتاٌ هنر یافتن فنی است که هر دو طرف بتوانند از معامله آنچه را که می خواهند بدست آورند. (H.Buskirk and D.Buskirk, 1992, 324)

مذاکره فرآیند حل اختلاف عقیده هایی که در معاملات بین خریدار و فروشنده بوجود می آید. (Ashcroft, 2004,230)

مذاکره، فرآیند مصالحه که در آن گروه ها با مجموعه اهداف و ارزشهای مختلف و برمبنای منافع شخصی متفاوت شان می باشند است. (manning and Robertson, 2003, 61)

مذاکره: وسیله ای است که توسط آن افراد با علائق متفاوت می توانند در مورد اینکه چگونه بتوانند با افراد به سازش برسند، به معنی دقیق کلمه به عنوان یک روش حل تعارض در نظر گرفته می شود. (manning and Robertson, 2003, 61)

مذاکره: فیشر و دیگران می گویند: که مذاکره وسیله ای اساسی در بدست آوردن این است که شما از دیگران چه می خواهید. مذاکره ارتباطات پس و پیشی است که برای رسیدن به توافق طراحی شده است وقتی که شما و طرف دیگر دارای منافعی هستید که تقسیم شده است و دیگرانی که مخالف هستند. (Pullins  & etal, 2000, 467)

از نظر دیوید اسمیت۱ مذاکره عبارت است از: روش تصمیم گیری که با ترکیب از منافع مشترک و متعارض اعضای گروه هایی که در تصمیم گیری شرکت کرده اند مشخص می شود، اشتراک منافع منجر به این ضرورت می شود که هر دو طرف با هر تصمیمی موافقت کنند، منافع متعارض مربوط به خصلت موضوعات اساسی است که نسبت به موقعیت غیرعادی است.(Wimsatt and Gassenheimer, 1995, 20)

مذاکره: فرآیندی است که حداقل ۲ طرف برای رسیدن به توافق موضوعاتی که متقابلاٌ سودمند است تلاش می کنند. (Gulbro and Herbing, 1996, 17)

مذاکره فرآیند رسیدن به تفاهم متقابل، از طریق چانه زنی، بحث و استدلال بر نکات اساسی است به عبارت دیگر مذاکره مجموعه کنش ها و واکنش های طرفین بر سر موضوعات مورد علاقه آنهاست و این مجموعه کنش ها و واکنش ها به مراتب بیشتر از یک مقایسه ساده بین پیشنهادها و پذیریش ها است. (حسینی،‌۱۳۷۶، ۲۰۰)