مقاله هوش هیجانی

چکیده

هوش عاطفی، هوش احساسی یا هوش هیجانی شامل شناخت و کنترل عواطف و هیجان‌های خود و دیگران است. به عبارت دیگر، شخصی که هوش هیجانی بالایی دارد، سه مؤلفه هیجان‌ها را به‌طور موفقیت آمیزی با یکدیگر تلفیق می‌کند: مؤلفه شناختی، مؤلفه فیزیولوژیکی و مؤلفه رفتاری. متون علم مدیریت بر این باورند که رهبران و مدیران، با هوش‌های هیجانی بالاتر، توان بیشتری برای هدایت سازمان تحت کنترل‌شان دارند. یافته‌های جدید نشان می‌دهد کارکنانی که دارای وجدان کاری و احساس وظیفه‌شناسی بالایی هستند، اما فاقد هوش هیجانی و اجتماعی‌اند، در مقایسه با کارکنان مشابهی که از هوش هیجانی بالایی برخوردارند، عملکرد ضعیف‌تری دارند. همچنین هوش سازمانی بر توانمندسازی کارکنان سازمان تاثیر مثبت دارد و این امر در موفقیت سازمان نقش حیاتی دارد.

پژوهش های گذشته نشان داده است، کسانی که از هوش هیجانی برخوردارند می‌توانند عواطف خود و دیگران را کنترل کرده، بین پیامدهای مثبت و منفی عواطف تمایز گذارند و از اطلاعات عاطفی برای راهنمایی فرایند تفکر و اقدامات شخصی استفاده کنند. هوش هیجانی، اصطلاح فراگیری است که مجموعه گسترده‌ای از مهارت‌ها و خصوصیات فردی را دربرگرفته و به‌ طور معمول به آن دسته مهارت‌های درون فردی و بین فردی گفته می‌شود که فراتر از دایره مشخصی از دانش‌های پیشین، چون بهره هوشی و مهارت‌های فنی یا حرفه‌ای است.

کلید واژه: هوش هیجانی، مدیران سازمان، توانمندسازی کارکنان

فهرست مطالب

• مقدمه
• مفهوم هوش
• نظریه هوش چندگانه گاردنر
• تاریخچه هوش هیجانی
• اهمیت هوش هیجانی
• رویکردهای مختلف هوش هیجانی
• رویکرد توانایی
• رویکرد التقاطی (ترکیبی)
• مدل های هوش هیجانی
• مدل مایر و سالوی (۱۹۹۰)
• دیدگاه ۳۶۰ درجه هوش هیجانی
• هوش هیجانی بار-آن
• مدل گلمن
• مدل وزینگر
• پیامدهای هوش هیجانی
• نتیجه گیری
• منابع