نظریه تولید دانش سازمانی
نظریه تولید دانش سازمانی توضیح میدهد که چگونه رابطه بین دانش صریح و ضمنی باعث ایجاد دانش جدید میشود. دانش به وسیله یک فرآیند چهارمرحله ای تولید و تعمیم میشود:
(۱) روابط اجتماعی به هدف اشتراک دانش ضمنی بین افراد به وسیله روابط اجتماعی است؛
(۲) برونسازی به هدف فرمولبندی دانش ضمنی در قالب دانش صریح است که میتواند درون سازمان به اشتراک گذاشته شود؛
(۳) ترکیب به هدف اجتماع منابع مختلف دانش صریح برای ایجاد دانش جدید است؛
(۴) درونسازی به دنبال تبدیل دانش صریح به دانش ضمنی به وسیله یادگیری شخصی از منابع دانش صریح است.
هدف اصلی نظریه تولید دانش سازمانی (که با مدل روابط اجتماعی، برونسازی، ترکیب، درونسازی یا مدل SECI مال Nonaka توصیف شده است) مشخص کردن شرایطی است که از تولید دانش در سازمانها پشتیبانی میکنند تا نوآوری و یادگیری را افزایش دهد [۴۵-۴۸]. مطالعه ما بر تولید دانش مشتری در سازمانها تمرکز دارد.
دانش مشتری
در دامنه وسیع مقالات سیستمهای اطلاعات، دانش مشتری نسبتا توجه کمی به خود جلب کرده است؛ با این حال، جمعآوری، مدیریت و به اشتراک گذاری اطلاعات و دانش مشتری میتواند یک فعالیت رقابتی با ارزش برای سازمانها باشد [۲۱]. بسیاری از محققان (برای مثال [۲۱,۲۳,۶۶]) دانش مشتری را در سه دسته جا میدهند:
دانش برای مشتریها، که به مشتریها ارائه میشود تا نیاز آنها برای دانش درباره محصولات، خدمات و دیگر موارد مربوطه را برطرف کند؛ داتش درباره مشتریها، که مربوط به دانش درباره پیشزمینهها، انگیزهها و ترجیحات مشتریهاست؛ و دانش از مشتریها، که دانش درباره محصولات، خدمات و رقباست که مشتریها صاحب آن هستند. سازمانها میتوانند این دانش را با ارتباط با مشتریهایشان بدست بیاورند.
دانش درباره و از مشتریها برای بهبود مداوم در بسیاری از فرآیندهای سازمانی نیاز است، مانند توسعه محصول جدید و سرویس رسانی به مشتری. دانش برای مشتریها برای پشتیبانی روابط مشتری و ارضای نیازهای دانشی مشتری لازم است [۶۴,۶۶]. دانش مشتری میتواند از منابع مختلفی در داخل و خارج سازمان بدست آید.
یک محدوده وسیع از سیستمها اطلاعاتی که به عنوان سیستمهای مدیریت رابطه با مشتری (CRM) شناخته شدهاند برای جمعآوری و اجتماع منابع دانش مشتری و سرعت بخشیدن به ساخت دانش جدید استفاده میشوند. سیستمهای CRM در بخش بعدی بحث شدهاند.
منبع: Modir123.com