مقاله مفهوم پارادایم زنجیره تأمین سبز
پارادایم زنجیره تأمین سبز
به دلیل چالش های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی که در دهه اخیر سازمان هدا را تهدید می نمود، رویکرد مشتری گرایی و تمرکز بر خواسته های آن و طراحی راهبرد سازمان بر این اساس (ایجاد رضایت در مشتریان) قابلیت خود را برای ایجاد مزیت رقابتی در سازمان ها از دست داده است. اگر در دو دهه گذشته مشتری گرایی عمدل مزیت رقابتی سازمان محسوب می شد، امروزه به دلیل چالش های ایجاد شده از طریق مشتری گرایی، سازمان ها از این تمرکز فاصله گرفته اند.
مشتری همواره بهترین محصول، ارزان ترین و سریع ترین آن را می خواست. این نگرش باعدث آلودگی محیط زیست و تولید محصولات و فرآیندهایی گردید که با محیط زیست هماهنگ نبوده است. در همین راستا سازمان ها بقای خود را در مسئولیت پذیری در سه حوزه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی یافته اند. نگرش سبز در سازمان و ایجاد ساختارهای سازمانی با عنوان تضمین سبز جایگزین واحدهای سازمانی از قبیل تضمین کیفیت شده اند (الفت و همکاران، ۱۳۹۰).
مفهوم زنجیره تامین سبز نخستین بار توسط کروکویچ و همکاران در پژوهشی با عنوان تولیدات سازگار با محیط زیست در سال ۱۹۹۶ که در دانشگاه میشیگان انجام شد، مطرح گردید. زنجیره تامین سبز از طریق بازیافت محصولات، بهبود میزان استفاده از منابع سیستم، اثرات زیست محیطی منفی را کاهش می دهد (داوی و همکاران، ۲۰۱۵).
تعاریف متعددی از مدیریت زنجیره تأمین سبز در ادبیات مدیریت موجود می باشد که برخی از آن ها در ذیل آورده شده است:
سریواستاوا (۲۰۰۷) زنجیره تأمین سبز را بدین صورت تعریف کرده است: در نظر گرفتن مسائل زیست محیطی در مدیریت زنجیره تأمین شامل طراحی محصول، انتخاب و منبع یابی مواد، فرآیند ساخت و تولید، تحویل محصول نهایی به مشتری و مدیریت محصول پس از مصرف و طی شدن عمر مفید آن (الفت و همکاران، ۱۳۹۰).
…
منبع: Modir123.com