مدل استاندارد وروم ـ یتون (الگوی تصمیمگیری مشارکتی)
ویکتور وروم و فلیپ یتون مدلی را که براساس آن حدس و گمانی روشن از آنچه را که مدیر میخواهد انجام دهد ارائه میدهند که شامل: ۱ـ کیفیت تصمیم ۲ـ پذیرش تصمیم و ۳ـ مسیر زمان است. (وروم، یاگو ،۱۹۹۸).
این مدل پنج سبک تصمیمگیری را ارائه میدهد که به صورت توالی از سبک خیلی مستبدانه تا سبک خیلی مشارکتجویانه امتداد مییابد. سبکهایی که A را شامل میشوند اساساً مستبدانه یاآمرانه هستند، سبکهایی که C را شامل میشوند مشورتی هستند، سبکهایی که G را شامل میشوند سبکهای مشارکتی یا گروهی هستند (رئوفی، ۱۳۸۳).
درجات مشارکت کارکنان در پنج سبک تصمیمگیری وروم و یتون عبارتند از:
۱ـ تصمیمگیری توسط مدیر و با استفاده از اطلاعات در دسترس. (AI)
۲ـ کسب اطلاعات توسط مدیر از زیردستان، اما اتخاذ تصمیم به تنهایی (AII)
۳ـ کسب ایدهها و پیشنهادهای افراد به طور مجزا و اخذ تصمیم که ممکن است انعکاسی از نظریه زیردستان باشد یا نباشد (CI)
۴ـ کسب نظر زیردستان در قالب یک گروه و اتخاذ تصمیمهای مناسب که ممکن است انعکاسی از نظر آنها باشد یا نباشد (CII).
۵ـ تصمیمگیری مشارکتی با زیردستان (GII) (همان، ۱۴۸).