استراتژی های توانمندسازی زنان
تعداد زیادی از مطالعات پژوهشی انجام شده به توضیح استراتژی های توانمندسازی پرداخته اند و دیدگاه های علمی را وارد گفتمان سیاستگذاری در حوزه ملی و بینالمللی کردهاند. تعاونیها اهمیت مشارکت زنان و عدالت جنسیتی را در حرکتهای مبتنی بر همکاری درک کرده اند حرکتی که باعث تقویت توانایی آنها برای افزایش توانمندسازی اجتماعی و اقتصادی می شود و آنها را وارد فرایند اصلی توسعه میکند (دوباشی، 1999؛ ICA، 1969؛ ICA، 1975؛ ICA، 1991؛ ICA، 1980؛ ICA، 1997؛ ILO، 1997؛ NCUI، 1987؛ نیپیرد، 1999؛ ساماخیا؛ 1991؛ شارما، 1995). بسیاری از تعاونی های معروف از ایحاد محیط توانمندساز به شکل ضمائم مناسب برای قوانین تعاونی ها، کمک و مشوق های دولتی برای تعاونی زنان حمایت کرده اند زیرا این محیط آنها را در رقابت در بازار و بهبود شرایط از طریق مشارکت متعهدانه یاری می کند (چابرا، 1978؛ کولکارنی، 1960؛ روکمایی، 1980؛ ساندو، 1980).
برخی از مطالعات بر لزوم سازماندهی زنان فقیر در تعاونی های مختص زنان در بخش های صنعتی، اعتباری، لبنیات و خانه داری تأکید کرده اند و معتقدند این کار به زنان کمک می کند تا به فرصت ها و منابع مورد نیاز برای توسعه و توانمندسازی جمعی خود دسترسی داشته باشند (آرونا کوماری، 1990؛ کولی و کولی، 1986؛ ماتور، 1996؛ ریبا، 1980؛ شارما، 1996). الا بات (1991) در مطالعه خود بر روی تعاونی های زنان پتانسیل توانمندسازی کارگران زن آسیب پذیر و غیر سازمان یافته هند را نشان داد. او به کمک SEWA و تعاونیها توضیح می دهد که کارگران زن چگونه برای اشتغال تمام وقت از نظر امنیت شغلی، امنیت درآمدی، امنیت غذایی و امنیت اجتماعی خود را سازماندهی کردهاند و این کار چگونه باعث خوداتکایی و افزایش توانایی تصمیم گیری آنها شده است. علاوه بر این آنها به مجموعه ای از خدمات نظیر خدمات مالی، بهداشتی، مراقبت از کودکان، وام های خُرد، بیم های، قانونی، شغلی و آموزشی دسترسی پیدا کرده اند. در عین حال این نویسنده معتقد است که زنان تعاونی های صنعتی را ترجیح می دهند زیرا احتمال درآمدزایی این تعاونی ها بیشتر است و موجب توانمندسازی زنان می شود. مطالعه مشابه رنانا و جابوالا (1994) تأیید می کند که تعاونی ها یکی از محیط های بالقوه برای ترفیع و توانمندسازی از طریق سازماندهی هستند که به موجب آن افراد محروم (که بازار از آنها سوءاستفاده می کند) می توانند اوضاع خود، شرایط زندگی و روابط را تغییر دهند و به تدریج کنترل زندگی خود را به دست بگیرند. مطالعات مشابه به نتایج مشابهی دست یافته اند (آنولا، 1980؛ بات، 1994؛ دوئیودی، 1997؛ گورومورتی، 2000؛ رائو، 1996؛ سودا، 2007؛ سوامی و روی، 2000).
تعدادی از پژوهشگران برجسته با طراحی چارچوب توانمندسازی در ارتباط با شمول اجتماعی از حذف موانع سیستماتیک و نهادی و افزایش دسترسی افراد و گروه های مختلف به دارایی ها، قابلیت ها و فرصت های رشد (که آنها را در تغییر نهادهای تأثیرگذار بر آنها یاری می کند) حمایت کرده اند (بنت، 2002؛ داش، 2011؛ نارایان، 2002 که در مقاله مالورتا و همکاران، 2002 ارجاع داده شده است). تعداد زیادی از مطالعات نیز توانمندسازی زنان فقیر از طریق گروه های خودیار، برنامه های اعطای وام خُرد و ظرفیت سازی را بررسی کرده اند و نشان داده اند که این موارد زنان را در شمول مالی و توانمندسازی اقتصادی کمک میکنند (بزبورا و پیلای، 2014؛ CDF، 1999؛ هارپر و همکاران، 2005؛ کریشنامورتی، 1996؛ پویالوانان، 2003).
بر اساس مرور منابع که خلاصه منابع نظری و تجربی مربوط به توانمندسازی زنان را ارائه می کند مشخص است که تمرکز اکثر مطالعات بر روی یکی از ابعاد توانمندسازی زنان در تعاونی های یک بخش خاص یا یک منطقه خاص بوده است. در واقع شناخت مفهومی دقیقی از توانمندسازی زنان در تعاونی ها وجود ندارد. در حوزه توانمندسازی زنان در سطح روستایی در ابعاد مختلف از طریق استراتژی های اجرا شده تعاونی های منطقه ای با کمبود پژوهش مواجه بودهایم. با توجه به کمبود پژوهش در این حوزه هدف این مطالعه پیشنهادی رفع خلاء پژوهشی موجود است.
پروژه های مرتبط با توانمندسازی
- پروپوزال بررسی رابطه بین توانمندسازی و بهره وری كاركنان
- پروپوزال بررسی رابطه بین رهبری معنوی و توانمندسازی مدیران تامین اجتماعی
- پروپوزال بررسی تاثیر توانمندسازی، کار گروهی و برنامه آموزشی کارکنان بر تعهد سازمانی
- پروپوزال تبیین ابعاد توانمندسازی منابع انسانی متناسب با استراتژی رقابتی سازمان
- پرسشنامه ابعاد توانمندسازی کارکنان متناسب استراتژی رقابتی سازمان
- پرسشنامه تاثیر توانمندسازی، کار گروهی و برنامه آموزشی کارکنان بر تعهد سازمانی
- ادبیات نظری و پیشینه پژوهش: رابطه بین توانمندسازی و بهره وری كاركنان
- مقاله استراتژی های توانمندسازی زنان
بیزینس پلن پروپوزال آماده مدیریت استراتژیک پرسشنامه ها
