مقاله متنی مدیریت زنجیره تامین پایدار

مدیریت زنجیره تامین پایدار

مدیریت زنجیره تامین پایدار

مدیریت پایداری زنجیره های تامین یکی از چهار مسئله کلیدی برای پایداری شرکت است (سازمان ملل ۲۰۱۳). با این حال هیچ گونه توافق عامی در زمینه یک تعریف خاص از زنجیره های تامین پایدار وجود ندارد (فهیم نیا، سارکیس، داورزنی ۲۰۱۵). یک تعریف رایج نیز توسط سریو استاوا در سال ۲۰۰۷ در رابطه با ادغام مسائل زیست محیطی با مدیریت زنجیره تامین ارائه کرد که دربرگیرنده طراحی محصول، انتخاب مواد خام، فرآیند های تولید، تحویل محصول نهایی به مشتری و مدیریت چرخه عمر محصول است. به عبارت دیگر، سیورینگ و مولر در سال ۲۰۰۸، مدیریت زنجیره تامین پایدار را به صورت مدیریت مواد، اطلاعات، جریان های نقدی و سرمایه ای و همچنین همکاری میان شرکت ها در امتداد زنجیره تامین تعریف کردند درحالی که  به اهداف سه بعد از توسعه پایدار برسیم.

سازمان ها شیوه های محیطی ترکیبی در زنجیره تامین شان را ار رگولاتوری، فشارهای ذینفعان و فشارهای رقابتی کسب می کنند (داورگن، لیستر ۲۰۱۲، اوشی، گلدن و اولندر ۲۰۱۳). آنها به این پاسخ ها بوسیله تبادل اطلاعات  با شرکای شان برای توانمند شدن در شیوه های زنجیره تامین پایدار پاسخ دادند ( پرل و ورباخ ۲۰۰۹).

سیستم های اطلاعاتی و پایداری

علیرغم وجود پیوستگی در  مسائل محیطی و رشد مداوم تقاضا برای اطلاعات، بیشتر شرکت ها هنوز هم اطلاعات کمی در مورد اثرات محیطی و اجتماعی بالقوه شبکه های تولیدی شان دارند. بنابر این، اطلاعات بهتر، ابزار پشتیبانی از تصمیم گیری و وجود مشوق ها برای پیش بینی و جلوگیری از شیوه های زنجیره تامین ناپایدار مورد نیاز است ( رورکی ۲۰۱۴). به همین ترتیب، سیستم های امنیتی به یک منبع ضروری و دقیق و قابل اطمینان برای پشتیبانی از  مدیریت جریان اطلاعاتی و تصمیم گیری تبدیل شده اند.

نقش سیستم های اطلاعاتی در مدیریت زنجیره تامین به صورت گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است (ارامو و کارما تانسکانن ۲۰۰۵، باروت، فائیست و کانت ۲۰۰۲، گاناسکاران و انگای ۲۰۰۴، کارکانن و لاکانن و سارپولا ۲۰۰۷) به عنوان مثال استدلال می کنند که دستیابی به یک زنجیره تامین بدون فناوری اطلاعات امکان پذیر نیست برای اینکه فناوری اطلاعات ستون فقرات مدیریت زنجیره تامین است.

منبع: modir123.com