تاریخچه زنجیره تأمین
زنجیره تأمین
واژه “زنجیره تأمین” در اواسط دهه ۷۰ ابداع شد. این واژه برای انتقال الکتریسیته به سمت مصرف کننده نهایی توسط بانبوری استفاده شد. البته تا سال ۱۹۸۰ که عبارت “مدیریت زنجیره تأمین” به عنوان یک مفهوم مطرح شد به کار گرفته نشد (نیک نژاد، ۱۳۹۰).
مدیریت زنجیـره تامین به صورت امروزی از پژوهش هایی حاصل شد که در اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی درباره انتقال موجودی انبار ها به شرکت و به خارج از آن انجام شده است. برنامه ریزی مواد اولیه مورد نیاز که در دهه ۱۹۷۰ میلادی به اجرا درآمد، شروع واقعی عملیات زنجیره تامین به شمار می آید. فارازل زنجیره تامین را از جدیدترین و مهم ترین موضوعات می داند که سازمان ها با استفاده از آن در پی ایجاد ارزش برای سهامداران و ذینفعان خود هستند. همچنین مدیریت زنجیره تامین یک مبحث میان رشته ای است که از رشته هایی مانند بازاریابی، مدیریت عملیات، خرید و پشتیبانی تشکیل می شود.
زنجیره تامین در مقیاس گسترده خود
به معنای زنجیـره تامین بین سازمانی بوده در حالی که در مقیاس کوچکتر به معنای زنجیـره تامین درون سازمانی است. در زنجیـره تامین درون سازمانی روابط و هماهنگی میان بخش های وظیفه ای مختلف سازمانی مانند بازاریابی، تولید، خرید، پشتیبانی و… ضروری است. یک زنجیره تامین شامل تمامی مراحلی است که به طور مستقیم یا غیر مستقیم در برآورده ساختن خواست مشتری دخیل هستند.
زنجیره تامین نه تنها شامل سازندگان و تامین کنندگان می شود، بلکه بخش های حمل و نقل، انبارها، خرده فروش ها و حتی خود مشتریان را در برمی گیرد. شفیعی و همکارانش (۱۳۸۸) نیاز به فعالیت های بهبود، افزایش سطح برون سپاری، افزایش هزینه حمل و نقل، فشار های رقابتی، اهمیت تجارت جهانی، پیچیدگی زنجیره تامین و نیاز به مدیریت موجودی ها را از عوامل سوق دهنده سازمان ها به سوی مدیریت زنجیره تامین می دانند.
….
منبع: Modir123.com