پژوهش های برتر | پروپوزال آماده، مدیریت استراتژیک شرکت ها، پلن های کسب و کار
تأثیر تعدیل کننده گرایش استراتژیک
ارتباط مستقیم و مثبتی بین ساختاربندی پورتفولیوی پروژه و موفقیت پورتفولیوی پروژه
در حالی که طبق مباحث قبلی، ارتباط مستقیم و مثبتی بین ساختاربندی پورتفولیوی پروژه و موفقیت پورتفولیوی پروژه وجود دارد، کیفیت ارتباط می تواند تحت تأثیر گرایش استراتژیک یک بنگاه نیز قرار بگیرد.
به طور کلی تا کنون مطالعات تجربی محدودی وجود داشته است که اثر تعدیلی گرایش استراتژیک را تحلیل کنند و تا آنجایی که من می دانم هیچ مطالعاتی بر روی این اثر در مدیریت پورتفولیوی پروژه وجود ندارد. اسلیتر و همکاران (۲۰۰۶) در مطالعه خود نشان می دهند که گرایش استراتژیک و پورتر (۱۹۸۰) ارتباط بین عناصر مختلف قابلیت و عملکرد فرموله سازی استراتژی را تعدیل می کند. این قابلیت های ایجاد استراتژی را طبق نظر اسلیتر و همکاران (۲۰۰۶) می توان با فرایند ایجاد پورتفولیوی پروژه و متعاقباً با ساختاربندی پورتفولیوی پروژه مقایسه کرد.
در نتیجه قابلیت ساختاربندی پورتفولیوی پروژه یک بنگاه، یک قابلیت پویا است که منجر به نتایج بهتر یک پورتفولیوی پروژه می شود. برای نمونه، بنگاه های دارای یک موضع خاص ریسک پذیری و یا تهاجمی (با اجرای یک فرایند ساختاربندی رسمی تر و خاص تر با ترکیب وظایف بیشتر) می توانند به موفقیت بالاتر پورتفولیوی پروژه دست یابند. به موجب آن، سازمان را وادار خواهند کرد تا یک ساختار اجباری را دنبال کند و برای مثال تصمیمات فرصت طلبانه را کاهش دهد. بنگاه های دارای یک موضع تحلیلی قوی می توانند با تسهیل فرایند ساختار بندی پورتفولیو از قواعد غیر ضروری و در نتیجه فرصت های از دست رفته ناشی از تصمیمات با تأخیر جلوگیری کنند.
در کل، شدت ارتباط بین ساختاربندی پورتفولیوی پروژه و موفقیت پورتفولیوی پروژه به احتمال زیاد بر اساس ابعاد مختلف گرایش استراتژیک تغییر می کند. این استدلال با نتایج حاصل از مطالعات تأثیر تعدیلی گرایش کارآفرینانه بر عملکرد نیز مطابقت دارد.
منبع: Modir123.com
