عنوان مقاله: امکان سنجی و بررسی موانع موجود در پیاده سازی فرآیند ارزیابی متوازن در واحدهای تولیدی خودرو سازی و قطعات خودرو خراسان و ارائه ساز کارهای بهبود آن
فرمت: Word
حجم فایل: ۳۸ KB
چکیده
در گذشته ارزیابی عملکرد با استفاده از شاخصهای مالی به تنهایی نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان را تأمین می نمود، اما با جدا شدن مالکیت از مدیریت و رقابتی تر شدن محیط تجاری واهمیت یافتن داراییهای نامشهود، فقط ارزیابی مالی جوابگوی نیازهای مالکان، مدیران و حتی استفاده کنندگان خارجی شرکت نبوده وتصمیم گیری صحیح مدیران را نیز با مشکل مواجه می کند. نقص جدی در سیستم های مدیریت سنتی، ناتوانی آنها در ارتباط دادن استراتژی بلند مدت سازمان با عملکردهای کوتاه مدت است . ارزیابی متوازن می تواند ارتباط بین برنامه ریزی استراتژیک، برنامه ریزی عملیاتی و فعالیتهای منابع انسانی جهت ایجاد توازن بین سازمان را ارائه دهد.
لذا در تحقیق پیش رو با توجه به منافع و مزیتهای سیستم ارزیابی متوازن، مشکلات و موانع استفاده از ارزیابی متوازن را درشرکتهای خودرو سازی وقطعات خودرو ایرانی مورد بررسی قرار داده ایم تا با استفاده از آن شرکتهای مربوطه بتوانند بطور صحیح استراتژیهای خود را تدوین، اجرا و اصلاح نمایند و یا حداقل به ارزیابی عملکرد سازمان خود از جنبه های مالی و غیر مالی بپردازند.
واژهای کلیدی: ارزیابی متوازن، رسالت، استراتژی، شرکت های تولید کننده قطعات خودرو، دارائی های نامشهود، مشتری، آموزشی و رشد، فرآیند داخلی
مفهوم ارزیابی متوازن (BSC)
متأسفانه هنوز اکثر شرکتها و سازمانها در غفلت به سر می برند و فکر می کنند می توان سازمان را با بودجه ریزی وسایر روشهای سنتی ارزیابی نمود.اکنون وقت آنست که اعتراف کنیم بدون روشهای مدرن برای اداره سازمان، شرکتها با ریسک عقب افتادن و از دست دادن فرصتهای رقابتی در مقایسه با سایر رقبا مواجه می شوند. همانگونه که توسعه به سمت سازمانهای دانش مدار پیش می رود، صرفا بیان اینکه چه می خواهید انجام دهید کافی نیست (Johansson, Andres). ارزیابی متوازن، ارتباط روشن علت و معلولی بین هدفها و ابتکارها در هر یک از سطوح تشکلات را تعریف می کند. تدوین ارزیابی متوازن اولین گام در ایجاد تشکیلات استراتژی محور است (کاپلان ونورتون ۲۰۰۱).
ارزیابی متوازن رویکردی است که با اندازه گیری واقعی عملکرد (هم از بعد مالی و هم از بعد غیر مالی) و مقایسه آن با هدفهای از پیش تعیین شده به ما نشان می دهد تا چه حد استراتژیهای برگزیده شده ما به سمت هدفهای شرکت گرایش داده است و استراتژیهای مقدم در اولویت را برای رسیدن به هدفهای از پیش تعیین شده به ما معرفی می کند و حتی چارچوبی را جهت اجرای استراتژیهای سازمان فراهم می آورد. در واقع ارزیابی متوازن ابزار مدیریت جهت دستیابی به هدفهاست.
محتوا و ماهیت روش کارت امتیازی متوازن
- داشتن یک بینش مشترک در این باره که می خواهید کجا و چگونه باشید،
- وجود برنامه ای مشخص برای به دست آوردن آنچه می خواهید،
- تخصیص بهینه منابع برای دستیابی به بینش مشترک سازمان،
- وجود سازمانی با ساختار پویا که به طور مداوم در حال رشد و آموختن بوده و آموخته هایش را در جهت بهبود بینش سازمان و آرایش مجدد منابع خود به کار می گیرد Penny , Nigel (Sum 2001)).
ارزیابی متوازن یکی از آخرین پدیده های مهم قرن بیستم در حسابداری مدیریت است که آثار مطلوب آن در آینده، در زمینه های اهداف سازمانی، برنامه ریزی، رضایت مشتریان و افزایش ارزش سهام داران، افزایش رضایت عرضه کنندگان ارزیابی عملیات مدیران و دایره ها، ایجاد سیستم اطلاعاتی استراتژیک درون سازمانی، نقش به سزایی خواهد داشت. با وجود این تعیین دیدگاههای سازمان به گونه ای دقیق، رسیدن به اهداف مورد قبول افراد سازمان، شناسایی رقبا، مشتریان و عرضه کنندگان مواد اولیه،استفاده از آخرین دستاورد ها و تکنیکهای درون سازمانی در زمینه تولید و توزیع و مصرف، عملی بسیار دشوار و وقت گیر و پر هزینه است، بنابراین مزایا و معایب، ارزیابی متوازن در چار چوب واکاوی هزینه و فایده مورد بررسی قرار گیرد. (محمد نمازی، ۱۳۸۲)
بنابراین با توجه به منافع و مزیتهای سیستم ارزیابی مسئله این است که مشکلات و موانع استفاده از این سیستم در شرکتهای ایرانی چیست و چگونه می توان این روش را در شرکتهای ایرانی بکار گرفت تا با استفاده از آن بتوانند به طور صحیح استراتژیهای خود را تدوین، اجرا و اصلاح نمایند و یا حداقل به ارزیابی عملکرد سازمان خود از جنبه های مالی و غیر مالی بپردازند.
جنبه های ارزیابی متوازن
ارزیابی متوازن به چارچوبی برای اجرا و مدیریت استراتژی در تمام سطوح سازمان مبدل شده و این کار را به وسیله پیوند با اهداف نهایی سازمان، نوآوری ها و معیارهای مربوط به کل استراتژی انجام می دهد و با جمع آوری معیارهای مالی به همراه شاخص های کلیدی دیگر حول منظرهای مشتری، فرایند داخلی شرکت، رشد سازمانی، یادگیری و نوآوری، به شرکت دیدی از عملکرد سازمان ارائه می دهد. (پرویز بختیاری،۱۳۸۳)