پژوهش های برتر | پروپوزال آماده، مدیریت استراتژیک شرکت ها، پلن های کسب و کار
فرایند توسعه مسیر شغلی را می توان از دو دیدگاه مورد توجه قرار داد. ابتدا از نقطه نظر فردی: عبارت است از تلاش برای برنامه ریزی مسیر شغلی خود به صورت کارا و اثر بخش. این فرایند برنامه ریزی شامل مراحل اگاه شدن از فرصت ها، محدودیت ها، گزینه هاو پیامدهای آنها، تعیین اهداف، تجارب و آموزش های مورد نیاز جهت رسیدن به اهداف است.
بر اساس دیدگاه دوم توسعه مسیر شغلی شامل فعالیت هایی است که سازمان، جهت رسیدن به اهداف سازمانی، کارکنان را به صورت موثری انتخاب و آموزش می دهد. این مدیریت مسیر شغلی در سطح سازمانی یک فرایند مداوم آماده کردن، به کارگیری و نظارت بر برنامه های مسیر شغلی است که کارکنان بر عهده گرفته اند (بورنه و همکاران[۱]، ۲۰۰۶)
در سال ۱۹۸۶ موریسون پیشنهاد کرد توسعه مسیر شغلی باید به عنوان یک رابط بین فرد و سازمان عمل کند. بر این اساس، سازمان نیازمندی های بلند مدت خود را در قالب یک سری شایستگی ها تعیین می کند، در کنار آن نیز فرصت هایی را برای کارکنان جهت توسعه شایستگی های مورد نظر ایجاد می کند و در نهایت این موارد را به اطلاع کارمندان می رساند. در این صورت کارکنان قادر خواهد بود با بهره گیری از این اطلاعات تصمیمات مربوط به مسیر شغلی را اتخاذ کنند (سید جوادین، ۱۳۸۶).
اگر چه برنامه ریزی مسیر شغلی یک فرایند شخصی است ولی می توان از آن در استخدام سازمانی، جهت انتخاب مسیر کاری کارکنان ستادی و سرپرستان بهره برد و از طریق معرفیمحل های کاری به افراد در ارزیابی کردن خود و همچنین در تصمیم گیری در مورد برنامه های توسعه ای کمک نمود (سید جوادین، ۱۳۸۶).
مدیریت مسیر شغلی الگوی نهادی است که بر مبنای خرده فرایندها (کارمند یابی، انتخاب، تخصیص منابع انسانی، ارزیابی و آموزش و بهسازی مدیران سازمان ها) می کوشد تا با توجه به توانایی و نیازهای افراد و نیز انتظارات سازمانی، مشاغلی را بر عهده افراد بگذاردبه عبارت دیگر در مدیریت مسیر شغلی، مدیریت سازمان، طرح های مسیر ترقی کارمند را با نیازهای سازمانی مطابقت می دهد و طرح هایی را که به یک سری اهداف مشترک دست می یابند، اجرا می کنند. کارکنان در هماهنگ کردن سرتاسر این فرایند نقش عمده ای را بازی می کنند. مدیریت مسیرهای شغلی کارکنان را طراحی می کند و اطلاعاتی را درباره پست های خالی برای کارکنان فراهم می آورد و مشورت هایی را به کارکنان در مورد مسیرهای شغلی ارائه می دهد. عملکرد کارکنان و استعداد بالقوه آنان ارزیابی می شود و با استفاده از برنامه های آموزشی و تحصیلی مورد حمایت قرار می گیرند (سید جوادین، پیشین، ۱۳۸۶).
خوب است