پژوهش های برتر | پروپوزال آماده، مدیریت استراتژیک شرکت ها، پلن های کسب و کار
تفاوت جو سازمانی با فرهنگ سازمانی
مروری در ادبیات جو سازمانی نشان می دهد اصطلاح دیگری نیز به نام فرهنگ سازمانی وجود دارد و مطالعاتی در جهت وجوه تمایز بین این دو انجام شده است. جو سازمانی و فرهنگ سازمانی در معنا وجوه مشترکی دارند. هر دو الزاماً به صورت جمعی مطرح می شوند، و هر دو در طول زمان کوتاه پایدار هستند، ولی فرهنگ سازمانی در طول زمان از جو سازمانی پایدارتر است. این دو مفهوم، وجوه افتراق نیز دارند. جو به صورت احساس مشترک مشاهده می شود حال اینکه فرهنگ به صورت باورها یا فرضیات مشترک قابل توصیف است.
شاین (۱۹۸۵) در تعریف فرهنگ بیان می دارد که: اگرچه جو و فرهنگ مفاهیم مشابهی هستند ولی فرهنگ سازمانی مربوط به مفروضات ناخودآگاه و عمیقی است که منجر به هدایت و راهنمایی اعضای سازمان می گردد.
اشنایدر (۱۹۸۳) هنجارها و ارزشهای سازمانی را به سه سطح طبقه بندی می کند: سطح یک شامل هنجارهایی است که اغلب قابل مشاهده بوده، ولی اندازه گیری آنها مشکل است ؛مانند انتظارات غیررسمی اعضای یک سازمان. سطح دو شامل ارزشهاست. ارزشها ادراکهای مشترک امور به صورت مطلوب است و در ضمیر انسان قابل تشخیص است. سطح سه شامل فرضیات اساسی فرهنگ است.در این سطح، دید مشترک اعضای سازمان نسبت به جهان پیرامون، ماهیت روابط انسان همراه با واقعیت و حقیقت مطرح می شود. موران و ولکوین(۱۹۹۲) در مورد وجوه افتراق و اشتراک جو و فرهنگ معتقدند، جو در سطح یک و قسمتی از سطح دو خودنمایی می کند؛حال اینکه فرهنگ بیشتر در سطوح دو و سه ظهور می کند. جو سازمانی پاسخی نوسانات کوتاه مدت درون سازمانی و برون سازمانی است و بر حسب مقتضای موقعیتی و تعاملات گروهی آشکار می شود. جو سازمانی کم عمق تر و سطحی تر از فرهنگ سازمانی است (جمشیدیان و همکاران۱۳۷۶).
اسوین تک و بات (۲۰۰۴) تعاریفی را ارائه نمودند که به تمایز بین فرهنگ و جو سازمانی کمک می نماید. آنها فرهنگ سازمانی را به عنوان مجموعه ای از ارزشها و هنجارهایی که کارکنان به آنها عقیده داشته و راهنمای آنها در تعاملات شان با همکاران، مدیریت و ارباب رجوع می باشد، در نظر گرفته اند. و جو سازمانی که بیشتر رفتار مدار است، نشان دهندۀ ادراک کارکنان از خط مشی ها، رویه ها، روشها و الگوهای رفتاری که از خلاقیت، نوآوری، ایمنی و خدمات در سازمان حمایت می کنند،می باشد.شاین(۱۹۸۵)و اشنایدر (۱۹۹۰)معتقدند که می توان جو را به عنوان تجلی بیرونی فرهنگ در نظر گرفت.
