مقاله فارسی رابطه خودشیفتگی و مدیریت بحران مدیران

عنوان مقاله: رابطه خودشیفتگی و مدیریت بحران مدیران

 فرمت: Word

 حجم فایل: ۳۰ KB

 

چکیده

مدیران سازمان ها نقش کلیدی در رویارویی با بحران هایی را دارند که ممکن است موجودیت سازمانشان را تهدید کند. در چگونگی و روش برخورد با بحران، ویژگی های شخصیتی مدیر حائز اهمیت است.  این پژوهش  با هدف بررسی رابطه میان میزان توانایی مدیریت بحران و خودشیفتگی مدیران انجام شد. این مطالعه از حیث روش کمی بوده و با استفاده از روش همبستگی انجام شده است. جامعه آماری کلیه مدیران (مرد و زن) مقطع تحصیلی متوسطه شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ بودند (n=404) که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، نمونه ای ۲۲۲ نفری انتخاب شد.

برای سنجش خودشیفتگی از پرسشنامه شخصیت خودشیفته (NPI-16) و برای بررسی میزان توانایی مدیریت بحران از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین خودشیفتگی و مدیریت بحران وجود ندارد. به عبارت دیگر، میزان بالا یا پایین خودشیفتگی با میزان توانایی مدیریت بحران مدیران رابطه ندارد. به نظر می رسد یکی از عوامل مهمی که بر این یافته تأثیر گذاشته است، مدیریت متمرکز آموزش و پرورش باشد. طبق این دیدگاه، تمام برنامه ها و اقدامات باید مورد تأیید مقامات بالاتر باشد. در چنین شرایطی، دور از ذهن نخواهد بود که ویژگی های شخصیتی مدیران مجال کمتری جهت تأثیرگذاری در تدوین برنامه ها و برنامه ریزی برای بحران ها پیدا کند.

کلید واژگان: خودشیفتگی، مدیریت بحران، ویژگی شخصیتی

مدیریت بحران مدیران

رویدادهای مهم دهه های اخیر در جهان نشان می دهد که جوامع بشری پیوسته دستخوش حوادث طبیعی یا تمایلات مخرب انسان ها به عنوان عامل بروز بحران ها بوده است. علاوه بر بحران های بزرگی مانند جنگ ها، بلایای طبیعی، رویدادهای مهم سیاسی که در جهان رخ داده و می دهد (یقین لو و خلیلی عراقی، ۱۳۸۳) در سطوح کوچکتر نیز همه روزه ما درباره سازمان هایی که با مسایلی مانند شکایت، اخراج، ورشکستگی، خشونت و مانند این روبرو می شوند، مطالبی می شنویم یا می خوانیم (کینگ ، ۲۰۰۷).

در حیطه ی تئوری های سازمانی، از ویژگی هایی چون تغییر، پیچیدگی و غیر قابل پیش بینی بودن به عنوان امری ذاتی در سازمان های امروزه یاد می شود و این بی ثباتی در محیط، به طور اجتناب ناپذیری منجر به بحران می گردد. بحران، به تعبیرهای گوناگون به عنوان یک فاجعه، بلای ناگهانی، مشکل و تهدید توصیف شده است (اوسیلاجا ، ۲۰۰۸). بحران وضعیتی است که نظم سیستم اصلی یا قسمت هایی از آن را مختل کرده و پایداری آن را بر هم می زند (یزدان پناه، ۱۳۸۱).

تعریف عملیاتی درباره بحران

پیرسون و کلایر (۱۹۹۸) یک تعریف عملیاتی درباره بحران ارایه کرده اند: «بحران، رویدادی با احتمال بروز کم اما تأثیرگذاری بالا است که حیات و بقای سازمان را تهدید می کند و با ویژگی هایی که عبارتند از؛ مبهم بودن علت، مبهم بودن تأثیر آن و نیز مبهم بودن ابزار حل آن و این اعتقاد که اخذ تصمیم درباره آن، باید به سرعت انجام شود، مشخص می شود». (کریستن سن، ۲۰۰۹، ۱۰). چگونگی برخورد و واکنش یک سازمان و رهبران آن در برابر بحران ها، نه تنها می تواند بر سطوح پایین سازمان تأثیر بگذارد، بلکه بر وجهه ی کلی و شهرت آن سازمان هم تأثیرگذار است (کینگ، ۲۰۰۷).

خودشیفتگی

ماکوبی به عنوان یک مشاور و روانشناس قویاً از این مطلب طرفداری می کند. او بیان می کند که امروزه این جهانِ پر از هرج و مرج و آشوب، وجود رهبرانی را الزامی می سازد که به عنوان نوآوران بزرگ و عالی، نقش پایه و اساسی محکم را برای سازمان ها بازی کنند تا سازمان ها بتوانند تغییری در روند کُند تحولات و نوآوری ها ایجاد کنند.

این رهبران، که ماکوبی به آنها عنوان «خودشیفته های مولد و اثربخش» را نسبت می دهد، برای فهمیدن و پی بردن به آینده تلاش نمی کنند، آنها آینده را می سازند و به آن شکل می دهند. آنها مدیران ارشد تحول آفرینی هستند که در روابط عمومی، رهبرانی ضعیف، اما دارای شخصیت های مهیج می باشند (روسن سال و پتینسکی ۲۰۰۶).
بنابراین، از آنجا که پژوهش ها نشان داده است خودشیفتگی در بین مدیران عالی سازمان ها بسیار رایج است (قلی پور و همکاران، ۱۳۸۷)، آگاهی از درجه و میزان این امر در مدیران سازمان های آموزشی حایز اهمیت است. از سوی دیگر چنان که گفته شد یکی از نقش-های کلیدی هر رهبر به عنوان مقامی که در رأس سازمان قرار دارد، مقابله اثربخش با بحران هایی است که هر لحظه احتمال دارد حیات و اعتبار سازمان را به خطر بیاندازد و ادامه فعالیت آن را مختل سازد.

پروژه های مدیریت استراتژیک

[maxbutton id=”5″ ] [maxbutton id=”4″ ] [maxbutton id=”3″ ] [maxbutton id=”6″ ]

سفارش پروپوزالپشتیبانی: 09120323225

41 بازدید