پروپوزال مدیریتی بررسی رابطه سبک رهبری مديران با ميزان رضايت شغلی کارکنان

رضایت شغلی

رضایت شغلی در رابطه با اثر بخشی و كارایی تعریف میشود. اثر بخشی میزان توافق رفتار سازمانی با انتظارات سازمانی است و كارایی تابعی از توافق رفتار سازمانی با نیازها و مقاصد شخصی می‌باشد. رضایت به رابطه میان انتظارات سازمانی و نیازهای فردی اشاره می‌كند. درواقع،رضایت موقعی در حد مطلوب خواهد بود كه انتظارات سازمان با نیازها و تمایلات شخص توافق و همخوانی داشته باشد( علاقه بند، 1369، ص 103)

از نظر «دیویس» و «نیوا ستورم»، رضایت شغلی شامل مجموعه ای از احساسات سازگار نسبت به شغل است. این احساس زمانی حاصل می‌شود كه خواسته‌ها، نیازها، آرزوها و تجربه‌هایی كه شاغل هنگام ورود به سازمان با خود دارد از طریق شغل بر‌آورده شود. به این ترتیب بین توقعات شاغل و برآورده شدن آنها توازن برقرار میشود در نتیجه شاغل نگرشی مثبت به شغل پیدا می‌كندكه موجب رضایت او می‌شود.

به طور كلی پنج عامل عمده به عنوان ابعاد رضایت شغلی مطرحند كه عبارتند از:

1ـ پرداخت: میزان حقوق دریافتی و انصاف و برابری در پرداخت

2ـ شغل: حدی كه وظایف شغلی، فرصت را برای آموزش و پذیرش مسئولیت فراهم می‌آورد.

3ـ فرصتهای ارتقاء: قابلیت دسترسی به فرصتها برای پیشرفت

4ـ سرپرست: توانایی‌های سرپرست برای نشان دادن علاقه و توجه به كاركنان

5ـ همكاران: حدی كه همكاران دوستانه، شایسته و حمایتی هستند. (مقیمی، 1377، ص391)